Giriş: Bu makalede anlatılan anıların özelliği, birebir yaşanmış olayları, bizzat yaşayan kişinin kendi ağzından anlatılmış olmasıdır. Ben sadece bazı cümle düşüklüklerini parantezlerle düzeltmeye çalıştım. Yorumlar, tamamen anlatan ve olayları yaşayan kişiye aittir. 1914–1922 yılları arasında geçen olayların köy kökenli bir asker tarafından analizinin yapılmasını çok önemli buldum. Bu nedenle de
HIFSIZSIHA ENSTİTÜSÜ VE REFİK SAYDAM Ekonomik olarak kalkınmanın en önemli şartı, bireylerinin sağlıklı olarak yaşamlarını sürdürdükleri bir toplum düzenidir. Üreten ve emeğini ortaya koyup çalışan kesimin sağlıklı olmaması, üretimin istenilen seviyelere gelmesini de engellemektedir. Cumhuriyetin ilk yıllarında makineleşmenin yok denecek kadar az olduğu dönemlerde bedensel güce dayanan üretim şekli
Okuyan ve çevresiyle ilgilenen her Türk aydını başlıktaki ifadeyi duymuştur. Bizler, Osmanlı İmparatorluğunun varisi bir devletin fertleriyiz. Bir imparatorluğun çökmesi sonucu atalarımız onun küllerinden “Türkiye Cumhuriyeti Devleti”ni kurmuşlar. Kuşkusuz imparatorluğumuz çökerken birçok cephede askerlerimiz çarpışmış, bu cephelerde kan dökmüş, büyük bir çoğunluğu da şehit düşmüştür. Benim akranlarım, dönebilen askerlerimizin anılarını
Ülkemizde anılarını yazmak ve gelecek kuşaklara bırakmak gibi bir gelenek ne yazık ki çok seyrek görülmektedir. Kurtuluş Savaşı yıllarında Ordu ve yöresinde olup bitenlerle ilgili o yıllarda Ordu ve Ordu’ya bağlı kaza ve nahiyelerde görev yapmış Hüseyin Fevzi Güvemli’nin anılarını çok önemli buldum. O yılları yalın bir dille ve olduğu
Ordu eşkıyaları konusunda yayınlanmış çok az eser vardır. Bazı Ordulu yazarlar tarafından birçok Ordulu eşkıyanın hayatlarını konu edinen makaleler yazılmıştır. Osmanlı Arşivleri Uzmanı Adnan Yıldız, Osmanlı Arşiv belgelerini de ekleyerek Ordulu eşkıya Soytaroğlu hakkında bir makale yazmıştır. Bu eşkıyaların içinde bulundukları sosyal ortam, onları suça iten nedenler, ülkenin yönetimi sırasında
Osmanlı Devleti 1914 yılında 1. Dünya Savaşına girince seferberlik ilan edildi. Mesudiye- Zile köyünde 5 Ağustos 1914 günü “asker uğurlama” günüydü. O gün yayla yolları, köy yolları, köy içleri her yer insan doluydu. Kimi eşini, kimi yavuklusunu, kimi babasını, kimi de ağabeyini yolcu ediyordu bilinmeze. Köy çıkışındaki dövenlikte
16. yüzyıl sonları ve 17. yüzyıl başlarında cereyan eden Büyük Kaçgun Döneminde Anadolu’da Alevi Türkmen kıyımı ile ünlenmiş Osmanlı Sadrazamı Kuyucu Murat Paşa, Hırvat asıllı bir devşirmedir. O da her devşirme gibi çocukluğunda seçime tabi tutulmuş, özel olarak yetiştirilmeye alınan insanlardan birisidir. Önce Enderun mektebine girmiş, oradan çıkmasından sonra da
Son yıllarda ülkemizde o kadar koşullanmış ve bir o kadar da gözü kara televizyon yayıncılığı var ki, akıllara durgunluk veriyor. Her şey çarpıtılıyor. Tarihimiz, kültürümüz, geleneklerimiz, etik değerlerimiz, devlet yapılanmamız tahrip ediliyor. Ne yazık ki vurdumduymaz bir topluma dönüşüyoruz. Biz vurdumduymaz olunca, daha da vuruyorlar. Özellikle de tarih konusunda.